Selenge Şiiri - Hasan Ildız

SELENGE
Selenge…
Sen, dünyanın kalbine akan… Nehir
kalbinin tam ortasından geçen;
bütün dünya çocuklarının…
Bense, bir göçebeyim
senin kalbine aktığın. Dünya
benim yoksulluğum ve kimsesizliğim.

Anla beni Selenge,
Anla ki ertelensin bütün toylarım.
Aladağ’ın ötesidir benim toprağım
Ve Baykal’ın kuzeyidir.
Gülzina çiçekleri ordadır şimdi
Ordadır Yuğ töreni ağlayıcılarım.

Boz Üy’ler kurulur. Kenarında Selenge
Ölümün. Ve dirimin kardeşliği içinde
Tütsüler. Yakılır kötü cinler. Ölsün diye
Şaman okur büyüsünü…
Ve kızlar yeniden güzellenir. Volkanik gölde
acıyı pekiştiren ağıtlar söylenir. Üç gün
ilaçlanır tenindeki toynak izleri.

Selenge,
gözümden akıtamadığım yaşım;
haykıramadığım sözüm dilimdeki…
Söyle, bir ırmak doğduğu yere
Daha nasıl gömülür ki…

8.10.2013
Kurgan Edebiyat Dergisi 18.sayı