Selena Şiiri - Abdullah Karabağ

Sen ne anlarsın Selena,
………..ismin gibi söylenmez ki
gün batışlarını aynasından uğurlayan kadın
alna bıçak gibi saplanan ağrıları
sarar başını, ağırdan yakar, iner şakaklarına
Sanki başsız bir bedenle kalmış gibi
düşer yana kolların, ararsın kapalı gözlerle
eline gelmez dağılmış başın, o da kendi derdinde.

Sen ne bilirsin Selena,
………..adın gibi çağrılmaz ki
ay ışığını penceresine rehineli kılan kadın
kalbe tan sarısı gibi işleyen acıları derlerken
çöker göğsüne
ve yapışır boğazına can alacağı varmış gibi
nefessiz bırakır derinden tutuşan hıçkırıklarla
Ellerinin arasına sığınır başın, sırılsıklam
ve yalnız bir sana yorgun damar damar alın hatların.

Sen ne anlarsın Selena,
………..ismin gibi okunmaz ki
ay saklı gecelerde yüzünü gökyüzüne resmeden kadın
resimden göze damlayan ve dile gelince
iki dudak arasına büzülüp kalan duyguların
ister bir arada ol bir yığın insanla
Susar, dalarsın olduğun yerde dalgın maviliklere
gören yalnız sanır seni, bir eşlik eden var gölgen gibi.

Sen ne bilirsin Selena,
………..adın gibi yazılmaz ki
günden geceye akan karasına kaşlarını dokuyan kadın
ilk buluşmadan sevdaya uzanan ömre adanmaya
ne bir ev, ne bir semt, ne bir kent taşıyabilir seni
bir başınalık, hem sitem hem yâren olur hâline
Kaçırabilirsen kaçır gözlerini
döker acı yaşını yüreğinin iki yanağından avuçlarına.

Ve sen ne anlarsın Selena,
………..yüzün gibi ışımaz ki
seyrine kararsız anlarda sancılı yanan gözbebeklerin
yıldızları saymak sabahlara kadar
ne gün ağarır, ne yıldız sarar saçların
Ve sen ne bilirsin Selena,
………..bir zümrüt gibi kazınmaz ki yüzük kaşına
zaman girdabında boş yere savrulan yaşamın
aşkın yarısı ben yarısı sen, sahilinde dolaşan kadın.

24.09.2016
Güldestan Gibi, toplu şiirler, genişletilmiş 2.baskı,
400 sayfa, Sokak Kitapları Yayınları, İstanbul 2017)