Sele Gitti Benim Gönlüm Şiiri - Eyup Şahan

Sele Gitti Benim Gönlüm

Eridi de karlar, seli yürüdü,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.
Dereler doldurdu düzü bürüdü,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.

Yağmur damlaları dağın karına,
Kar ne yapar bilmem ser efkârına.
Bir ümit kalmadı gönül harına,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.

Toplandı göl oldu özümde çağlar,
Islatır özümü bendimi bağlar.
Her damla denize düşerken ağlar,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.

Ermedim sırrına nasıldır huyu,
Gönüller özünde açıyor kuyu.
Sevdanın yarası çektirir oyu,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.

Başkasının derdi gönüller tüyü,
Başına gelene oluyor büyü.
Eyüp terk edince doğduğu köyü,
Sele gitti benim gönlüm neyleyim.

Eyüp Şahan
Ankara 25.11.2011