Selda Tümen Şiirleri - Şair Selda Tümen

Sen bıraktın aslında bu sevdayı,
Giden ben değildim aslında bırakıp elini,
Sarıldım sana, yanağımı yanağına yasladım,
Bir ömür gibiydi elin elimde..
Bırakıp giden ben değildim aslında,
Giden ben değildim bu sevdadan,

Eski resimlere baktım şimdi,
Ne kadar da temiz görünüyordun,
Ne kadar da küçük görünüyorduk,
Resimler ilerledikçe değişti ifadelerimiz,
Veya benim yüklediğim anlamlar..
Keşke hep öyle kalsaydın,

Rüya gördüm yine,
Bir giyotin sehpasının önündeyim,
Ölüm fermanını yazan cellat kurban bekliyor,
Ben! Kendimi hesaba katmayan ben,
Hiç alakasız bir yerdeyken,
Sıra bana geliyor…

Duygularımı anlatırken devriktir cümlelerim benim,
Bir tek yas akıtırım kalemimden,
Uçurtma kadar narindir bedenim,
Hayat sert esmesin rüzgar kadar…

Duygularımı anlatırken cümlelerim devriktir benim,

Bir elimde elin hala,
Bir elimde eldiven,
Tek odacık yüreğim hala,
Yok hiçbir yere cephem.

Ne kadar kötüdür sakınmak,
Bir söz, bir hareket veya bir duruştan.
Ne kadar kötüdür korkmak,
Bir göz, bir ses ve bir insandan.
Hani eksik diyoruz ya,
Eksik olan birşey yok,

İçimde geniş zaman,
Geniş zaman hep cümleler,
Eylemlerin sonu yok, başı yok,
Eylemler aynı düze ilerler..

İçimde geniş zaman,

Bir film izledim yine,
Sonu aynı biten,
Aynı biten ne filmler izledik dimi
Bir dönmüşsün bir günmüşsün
Bir bakmışsın
Bir görünüp yok olmuşsun

Yas olmamalıydı bunca emeğin sonu,
Kırılmamalıydı seni seven ellerim,
Acı neyi besler bilmiyorum ama,
Nefret nedir öğrenemiyorum,
Bu gördüğümse büyük bir filmin sonu.
Bırakmak kolay değildi geriye,

Geçiyordu sonbahar,
Almamak olur muydu bir damla gözyaşı,
Geçerken bir tutam yağmur demeti,
Islatmadan olur muydu bu sonbahar,
Bir umut dolu içim,
İnanç besliyor her hayalimi,