Ne edeceğini bilemez insan,
Hayat mücadelesi içinde;
Bir nehir gibi çağlar durmadan,
Sevgi ufuklarına doğru...
Kurtul kederin karanlığından,
Unut artık yaşanmış dünü,
Kapana kısılı kalır dudaklarında,
Dile gelmez söylenilesi sözler...
Menekşe moru,mimoza sarısı
İçinde çiçek açmadan sönen
nağmeler...
Bakışları umudun izlerini taşır;
Sevdanın uzak diyarlarına,
Kimbilir ne kasırgalar kopar,
Gözpınarlarıyla beslenen
Dingin denizlerin ardında...
Yolunu şaşırır düşünceler,
Aklın çıkmaz sokaklarında,
Geçmişin kapanmayan acıları,
Yüreğinde usul usul kanar,
Unutulan ve korkulan tüm izler
Yontulmaya hazır artık
mısralarda...
Dağseli
Fırtınaya direnen dalgalar gibi,
Sahillerine sevdanın
Gidip geldi bu özlem dolu yürek...
Bir sen altüst ettin beni,
Yine sen sarmaladın bir tek,
Öyle hislerle donandım ki;
İçime nağme nağme dökülen
Güzellikler hüzünlü,neşeler mahmur...
İnsanların kusurlarına gülen
Bilmez ki;
Mükemmellik Allah"a mahsustur...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!