Selçuk Uğur Şiirleri - Şair Selçuk Uğur

Neden hep üzülen benim
Hayır denilenim
Evete hiç mi layık değilim
Sanmaki sensiz başkalarındayım
Ben yalnız sendeyim

Sen yokken
Ömrüm bir tepeye vurmuş gün gibi geçerdi
Yalnızlık belimi bükerdi
Yüzüm hiç gülmezdi
Bu can hep ölümü beklerdi

Sen git gönlünü avut dediler,
Göz yaşını sil de,kurut dediler,
Bir an evvel kalbinden sil at dediler,
Bana bugün yari unut dediler.

Gönlün viran senin harap dediler,

Yine köşe başında bekler gibisin,
İşte şu aradan geliyor sesin,
Ayak seslerine karışıyor,
Günaydın deyişin.

Yine perişanım,kafam manyak,

Mevsim bahara gebeyken
Hava bazen yağmurlu
Bazen rüzgarlıyken
Dışarı çıkamazken

Yaşım yirmi ikiye girerken

Biliyor musun
Üzüm karası gözlerin
Bana memleketimin üzümünü hatırlatıyor
Biliyor musun
O hilal kaşların
Harput’un sıra sıra tepelerini hatırlatıyor

Bir Sakarya sabahıydı
Gönlüm bir bahar ayıydı
Vuslat son hazzındaydı
Ben sana geliyordum

Bir İstanbul sabahıydı

Benimki dert midir bilmem
Anlatsam dinler misin bilmem
Ruhum daralıyor desem
Okşar mısın bilmem

Satırlar satırda kalır

ANLATAMIYORUM

12 Aralık zamanı
Özgürlüğün kelepçelendiği zamanı
Ellerin hüküm giydiği zamanı
Yüreğim aşkını sılası bildiği zamanı

Hiç bu kadar üzülmemiştim
Hiç bu kadar ürpermemiştim
İlk defa kaybetmekten korktum
Sanki ben sende yoktum

Hiç bu kadar sevmemiştim