Karanlığın koynunda, yıldızlar ağlar,
Yine sensizim bu şehirde.
Her köşe her sokak bir hatıra
Sanki sensizlik bir zindan ben mahkum.
Rüzgarın fısıltısı denizin dalgası
Hep seni getiriyor aklıma.
Artık yıldızları saymıyorum avuçlarımda,
Kırık bir saatin tıkırtısına küfrediyorum gecenin ortasında.
Sana sakladığım tüm kelimeleri bir mezara gömdüm
Üstüne " Burada bir çocuk, sevmekten korktu " yazdım...
Sabahları sigaramı vapurdan İzmir'in pas kokan körfezine fırlatıyorum
"Sol yanım acıyor, doktor…"
Bunu kime söylesem gülüp geçiyor.
Öyle eğreti bir acı taşımıyorum içimde.
Gizlice sızlayan
gözle görülmez
İki nefesin arasına sıkışmış bir aşkın çocuğuydum.
Adım senin dilinde yankılanan bir dua
Adım sokak köşelerinde unutulmuş bir fısıltı.
Şimdi adım her söylediğimde
Beni unutmaya çalışanların arasında lanete döndüm.
Çamaşır ipinde sallanan gömleğim senin ter kokunu hâlâ taşıyor.
Düğmeleri kopmuş diye çöpe atmış annem
Ben ise
Çöp kutusunda arıyorum
Ellerim kanıyor cam kırıklarından...
Ayrılık dediğin bir kapının gıcırtısıdır.
Çünkü kapılar hep arkalarından konuşur.
Bir çay kaşığı şekerle eriyen yıllar
Köpük köpük dağıldı fincanın kenarında.
Unutmak ne kadar sürer ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!