bugün bir parça koptu kalbimden.
o parçaya senin adını verdim.
ayrılırken ellerin ellerimden,
ben umutlarımı yollarına serdim.
şimdi hatırımda senden kalan,
İçtim sabahın bütün susuzluğunu,
Bülbüller ağlar halime ben gülüyorum.
Hissediyorum içten içe kuruduğumu,
Sanki sen varsın yanımda,hayal görüyorum.
Seni gördüm gece rüyamda,
sen bana yalanlar söyle
ben şiirler yazarım bu şehirde
birilerine inat, birilerine ait
sen, sürekli arkamdan olumsuz cümlelerle
beni bir türlü sevemesende,
Akşam oldu,yine ızdırap.
Terk ediyor yeryüzünü güneşin ışıkları.
Dolduruverdi her yanı mehtap;
Büyülüyor yeryüzünde bütün aşıkları.
ben seni kolay sevemedim
her hatırladığımda
acı verdi aşkın.
gözlerinin büyüsüne her kapıldığımda,
yüreğimde sızlayan yerleri gezdi,
titreyen yarı donuk ellerim.
kendi ellerimle gömmek seni;
hayallerimizi rafa kaldırıp
karanlığıma dönmek,
unutmak tüm yiteni.
hakim olmak gözlerimden dökülene,
Söylenilmek istenen sebepsizliğe dökülünce,
Ölesiye sevgiler tüketilince,
Değerin yıldızlardan, yere serilince,
Anlarsın aslında yalnız kaldığını.
Önceleri bu sözler manasız gelir,
Şimdi sensiz yalnızlık kokar sokaklar
Uğramadığım mekanlardan biri artık onlar
Sensizliğin acısı içimi yaktığından beri
Gecelerce sabahladığım o sokaklar
Yalnızlığın büyüsü hapsetmiş sevinçleri
Umutlar yükselir
Umutlar yükseliyor göklerin maviliğinde,
Kuru bir bakış doğa sadeliğinde,
Yeşilleniyor yine gönlümün bahçelerinde,
Yeşilleniyor;güneş pareliğinde.
Oysa ne kadar isterdim beni sevmeni
Benle olup. Bende bütünleşmeni
Sevgisiz bir çocukken yalnızlığımda
Bakışlarınla beni yüreklendirmeni
Mutluluğun yalnızlığa terkedildiği akşamlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!