o kadar zor ki
şu ana alışmak
kopup herşeyden
sensiz yaşamak
en dayanılmaz tarafı bu
Güneşin doğmadığı
Karanlığın olmadığı
bir yerde
Bir umut....
Ateşin yanmadığı
benden gittiğin günü yazmadım
nedenini kendime hiç sormadım
sebepsiz uykularım kaçtı
darmadağınık oldu ruhum
ama
hiç suçlu aramadım
Sensizim;
Sensizliği katran geceler,
Söylenmemiş türküler,
Diyemediğim sözler bilirim.
Sensizim;
Ellerinle yıktın kurduğun tahtı
Tahtında ki bahtın hiç kalmadı ki
Kedere boğup gittin geçen her anı
Anımda yarınım hiç olamadı ki
Ab-ı Kevser olsan bir yudum içmem
anladım; sonu geldi bu yolun.
sessizce, ayrılığı seçtin sen.
bir elinde anılar, yüreğinde ben,
sona doğru yol almaktasın, şimdi sen.
gelme..
arama, sorma.
C anıma can katsan gelsen yanıma
O anda bitirsem hayatı sende
Hangi kuvvet mani olacak bana
Ayyuka çıkarsam aşkı gönlünde
Deliye çıksın adım olsun divane
Aslında hiç unutmamışım
Bal rengi gözlerini
Güldükçe pare pare, açan gamzelerini
Mıh gibi saplanıyor içime, gülüşlerin
Ruhun, yüzün hala ezberimde
Hiç aklımdan çıkmamış ki çekip çekip gidişlerin.
Ben sensizliğe hiç dayanamazken/
Tümden sensiz kaldım yaa
Saatler geçmezdi sensiz hatta
Saniyeler delerdi yüreğimi her tik takta
Hep yalan güler oldu dudaklarım kavrayamadı
Sensizliği kalbim
Sözün bittiği yerdeyim
Kelimeler kifayetsiz, ne yerdeyim ne gökteyim
Ruhumda dolanan acı bir sancı
Gözkapaklarım aldatıyor beni
Tüm dünya yalancı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!