Selcan Adalı Şiirleri - Şair Selcan Adalı

parmaklarımı birbirine diktim,
bir gün,
başka bir yüze dokunursam,
titremesinler diye...

selcan adalı 13.09.07

ne çok ev var,
ne çok insan,
ne çok sokak...

ne çok şehir var,
ve birinde,

kimin sonbaharıysa bu alsın gitsin,
lodos falan mıydı o belalı arkadaşın
pencereme yağmur perilerini yapıştıran
o güzellerin ağzını burnunu kıran,
kanatan.

bana kalsa su sesinden bayramlık ırmak örer,
sana bıraksak çocuk doğurursun iki dakikada bir,
göbek adları akrostijli, 'çıplak olalım'

ama kime sorsan suçu onda bilir,
o?

bana özgü bir iklim bu
yanıklarımda soğuk elleriyle perilerin,
uzun zaman geçmiş ki, kaldırıyorum başımı
saçlarım uçuşmayı unutmamış
rüzgar, senden ve bizden mısralar taşımayı

çatık kaş tedavisinde son nokta
üstelik çok uzakta;
sandığımız ve sanıldığımız kişiliklerin kaprislerinden,
uykusuzluklarından,
-ki zaten çitlerinden atlamayı yasaklıyorum,
yüze kadar saymak yok,

yazık, günah, birisi baksın var mı ateşim?
mor leylakların ıslak dudakları
dinliyorum şeffaf sesinizi gözlerimi kapatıp,
sesim? yağmurun ıslak ceketi,
üşürüm tabi eski bir şarkıyı açmışlar,
şimdi yeri değil anının, seni hatırlamanın,

kurnazından bir tilkiyle aynı telden
aynı sesten uydurduğumuz türküyle
gıcır gıcır bir gece baldır bacak
çarşafta mermerde betonda
toprakta pamukta
çiçeklenen.

kağıdına üşüşürler önce
baktığın her yerdeki kuş sürüleri
üçüncü sınıf bir şiir için

ve bir yerden bazı birileri
intiharsız edemeyen bir şairi

eğer yüzebilirsem çok iyi
şelaleri aşan balıklar gibi
bir gün
tırmanabilir miyim bulutlara?

29.01.2011