Selanik'te bir güneş doğdu

Sene 1281 olmasada,1881.
Fakat,
600 yıl geçmiş değil.
Osmanlının batışına doğru.
Selanikte bir güneş doğdu.
Hem ne güneşti O.
Karabahtlı devleti doğru yola koydu O.
Evet...
Geniş zekası onun, ileriyi görürdü.
Düşmanların kalbine büyük korku verirdi.
Devletin gidişatı hiç te iyi değildi.
Atam bunu görünce kollarını sıvadı.
Yapacağı iş, gayet zor ve çetindi.
Ama onun imanı Vardı...
Sıradağlar gibi, Alpler gibi yüce.
İşte bu yüzden erişmişti büyük güce.
Atayı Ata yapan, O büyük inancıydı.
Atla giderken bile taktikler düşünürdü.
Çılgın domuz sürüsü
Yurdu işgal etmişti.
Karşı koyan halkı,
malesef katletmişti.
Her yer yakılıp yıkılıyor.
Hiç durmak bilmiyordu.
Vatanı sarmıştı büyük bir dehşet.
Her taraf kan, barut ve vahşet.
Saray Saraya tutulmuştu...
Yani hasta adam tabiri.
Birden gerçek olmuştu.
Karabasanlar çökmüştü payitahta,
Padişah oturmuştu sanki üç ayaklı tahta.
Her şey Atanın omuzuna binmişti.
Atatürküm birden ayağa kalkmıştı.
Ve hızla düşünceye dalmıştı.
Çok büyük düşünüyor,planlar yapıyordu.
Koymuştu planları uygulamaya peşpeşe.
Düşmanlar düşmüştü büyük dehşete.
Kar nasıl erirse güneş altında.
Düşmanlar yılmıştı Atanın karşısında.
Dedim ya imanı Vardı Onun.
Sıradağlar gibi, Alpler gibi yüce.
Bu yüzden erişince büyük güce.
Etti vatanı bu millete hediye.
Ama ne zorluklarla hiç düşündün mü?
Şimdi sen yatıyorsun, böyle uygun mu?
Daha Atatürkmü bekliyorsun ey gencim?
Yirmisinde bükülmesin belin senin.
Gelin el ele verin,
Düşmana yurt değil sırt verin.
İlmi, feni alıp gidin ileri.
Birazda siz düşünün,
Götürün TÜRKİYEmi ileri.
Alçaklar şaşırsın açılsın gözleri.
Atatürkün Neferi,
Haydi gençlik,haydi gençlik İLERİİ.

29.04.96