Ayan-i sabite Evliyanın kıblesinde bir sesle başlıyor yolculuğum
Ey benim divane gönlüm, sübbuhhi hikmetin özü derdim
Afak ve Enfus’e nazar edenlere gark olup çağlamaktı zahirim
Ayan-i şahitin niyazı kendi sırrına gelmemdir yalınızım.
Her ayn için bir vücut gerekli, samiri meleklerinide seviyorum.
Fakat buna muktedir olamaz secdeye davet keyfiyetin
Heva sevgimin sebebinde sırrına eremediğim mukaddessin
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
