Karlı dağlar karanlığa düşünce!
Yıldız-yıldız hüzün düşer özüme.
Selamsız-saba'sız canan geçince;
Süyem-süyem yaşlar akar yüzüme.
Ben o yari, can da can belledim.
Gece gündüz; Mevladan dilerdim.
Bir gün bile görmesem özlerdim;
Buram-buram hasret çöker gönlüme.
Ya hayırsız: Ben sana ne ettim?
Bilirsin ki: Ben seni ölümsüz sevdim.
Sen beni sensizliğe mahkum ettin;
Zalim: Gece gibi çöktün ömrüme.
Sen gidince, bu dünya karardı!
Kul Okyay, yaprak gibi sarardı.
Yaşlı gözlerinden bile utandı;
Ne laf ne söz dinletemez yüreğine.
Hanifi OKYAY 19.03.2019 / 11:20
Kayıt Tarihi : 29.3.2019 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!