Selamsız Nehir Şiiri - Ahmet Tığlı

Sen neyin metaforusun?
Unutulmuşluğun kurak ve tenha yüzü
Sokak lâmbalarının insafına bırakılmış
Çaresiz gece...
Ruhum bulutlar gibi dağılmış,suskun,
Girdabında aşkın,
Sevgi bu kadar mı ağırdır yüreklerde
Kaldırılamayan bir taşınmaz mıdır?
Bulutlar dağılırken dönerler sırtını
Korktukları okyanuslara,
Sevgi denizinde boğulmaktır korkular
Korkular kurutur yağmurları.
Sen hangi dünyaların güneşisin?
Uzaklaştıkça yakan,yaktıkça kavuran
Sonsuz bir ışık gibi gecemde duran
Yıldızsız gökyüzüm müsün?
Kaçar adımların,kaçar yüreğin
Tamtamları vurdukça bir aşkın
Gölgesi iner yüreğine,
Yürüdükçe sokak sokak karanlıkların.
Sen nasıl bir aşksın?
Yerine koyamıyorum hiçbir aşkı
Hani sen "PERGEL" olup
bir ayağını koydun ya aşkımıza
Diğer ayağınla dolaşsan da âlemi
Hep aynı göreceksin Mevlâna gibi
Gözlerinin gördüğü yeri.
Sen kimin aşkısın?
Gözlerimde uçuşan kelebek
Dallarım yeşerirken her baharda
Gözlerim sabitlenmişken gözlerine
Selâmsız bir nehir gibi akıp gitme sakın...

Ahmet TIĞLI 15.4.2016 (Sevgi Merdivenleri?