Gülüm n'oldu bize,
gül vurdu, zozan vurdu savrulduk,
birbir ışıkları söndü odalarımızın...
İçimde kırılıp kalmış ağlayan sesin,
uykularda iken yüzüme değen nefesin yakar beni.
Oy biçarem,
Islak karanlığa bıraktığın gözyaşların dı,
Yağmurun elinden çekip aldığım
Bir çift hummaydı sönen gözlerimde
Bir umutsuz sevdaydı,
Aydınlık suların karanlığına kazıdığım.
İsa mı yalnızca çarmıhlara gerilen,
Yakılan İbrahim mi sevdalarıyla
Bir sen miydin karanlıkta varolan
Sonsuz nur kervanında
Gözyaşlarıyla kavrulan bir sen miydin...
Bakmayın öyle gülen yüzüme
bugünde gülen adam değilim.
Hayat bir türküydü,
son sözlerini bilmediğim...
Şimdi gitmeliyim
gitmeliyim uzaklara,
Yüzüm sahte gülücükler savurur
Yaşlar gönle akar yakar kavurur....
Uyku tutmaz gözlerimi,
yangın yerindeyim ama üşüyorum,
üşüyor ellerim, üşüyor yüreğim.
Kapıyı çalan senmisin, yoksa giden mi..
Kimin bu cenaze,
yüreğimden sökülüp götürülen ne?
Hani nerede şehla bakışlar,
neden şimdi bu feryadım.
Kime, veya neye ağlıyorum ben...
Mavi...
Kırık harfler arasında kalmış,
Efsunlu bir yeldi!
Deli delişmen,
Pervasız serçe yüreği...
Uzaklardan geldin
Mavi...
Kırık harfler arasında kalmış,
Efsunlu bir yeldi!
Deli delişmen,
Pervasız serçe yüreği...
Uzaklardan geldin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!