Selam Yalnızlığım Şiiri - Hüseyin Çelikten

ben en çok kendimle konuştum
laf lafı açıyor İnsan kendiyle konuşunca
en acımasız günahları kendime yükledim
çarptım çıkardım böldüm ikiye
bir yanımı affetsin diğer yanım diye

ben en çok kendi koluma girip
kendimle dolaştım
yürüdükçe ayağıma dolandı yollar
hep içine dönme telaşında
yol içinde pir olunur bilmez miyim

bilmez miyim kanın ağızdaki tadını
giriştiğim her kavgada yendim kendimi
dilsizdim, kalbimle konuştum
düşerken vicdan uçurumundan
acımı bir ceylanın gözlerinde gördüm

siz zahmet etmeyin
ben kendimi yeterince kandırdım
bile bile yenildi aklım yüreğime
tembihledim kıçımı artık gülmeyecek
şu çokbilmiş ulaşılmaz hallerinize

yollar yürüdüm gayem varmak özüme
insanlığım da düşmedim acze
sanmayın hedefe vardım
naz makamına ermiş ehil değilim
ben hançerimi kendime sapladım

h/ç