Selam vermem Şiiri - Abdil Göktekin

Sen ettin, sen çek bir ömür ettiğini
Koklar gezerim,senden kıymetli mendilini
Yetiṣirsen cenazeme,kefenime iṣle yeminini
Mektuplara dert yükleme selam vermem.

İnanmam gayri nöbet tutsan kapım önünde
Yalvarıp yakarsanda her Bayram gününde
Kırık tüfekle bin bir delik açtın sinemde
Anılarla beni fişekleme selam vermem.

Tara saçın baṣın,gül oyna bırakma kendin
Kerem ile Aslı dan öykülermi dinledin
Gönül albümün aktarıp vicdanamı geldin
Acındırıp haline pinekleme selam vermem.

Sil sahte göz yaṣın gülmesin timsah'lar
Çaldın umudum, iflah etmez aldığın ahlar
Toprağa hasretle sağanak döker bulutlar
Susuz motor gibi tekleme selam vermem.

Çık dağlara seyret yaban at'ının tayını
Soğut yüreğin iç keklik pınarının suyunu
Oynama masum rolü ezberlettin huyunu
Bebek gibi emekleme selam vermem.

Çöle düṣse yolum kalsam kum tipisinde
Tek çâren var dense Yârin kar itki' sinde
Hakimler idamımı verse aṣıklar kürsüsünde
Sakın daha bekleme selam vermem.

Hekim olsan sevda diyarına,olmasa dengin
Abdil'im kurusa damarım solsa da renğim
Dermanın bende, yazdım desen reçetelerim
Sil istersen ekleme selam vermem.