Selam Verdim Yine Bir Geceden

sanrılarım vardı
daralmıştı nefesim,
doğuşunda uykudaydım ayın;
mahmurluğum vardı
hiçliğimdi seslenen.

varlığım çıkamadı yangınından;
hayalleri vardı
çilekeş özgünlüğümün.
sabrımın kırmızısını sakladım
derin nişlerde.

yenilmişliğimi beledim unutkanlığıma;
ne kolaydır,
bir kahve içimi anılara sığınmak
ne hazindir,
uykuda ölmek.

-zeytin dalına bir kadın salındı,
gölgesinde, defne yaprakları
yosun tutmuş mermer yeşiliyle oynaşıyordu.
çatı aralıklarına sinmiş beyaz güvercinler
düşkırıklığı ile ötüşüyordu.

bir somun ekmekle körelmiyor açlık,
duygular karıştı,uydu sinyallerine.
beni çıldırtıyor metropol gürültüsündeki sessizlik,
sen ne gevezeymişsin Charlie Chaplin

yanar yüreğim kar yağmaz,
donar yüreğim güneş doğmaz.

umuda söz geçmiyor.
selam verdim yine bir geceden...

(eskişehir/ ağs 2011