Selam, üstat! Şiiri - Şerahil Laçın

Memmed Emin Rasulzade’nin mezarı
başında düşünceler...

Selam,Üstat! geldim seni gurbet elde ziyarete,
Geldim ki hal ahval tutak,memlekette ne var,ne yok.
Batıdan bir ışık doğmuş, aç gördüğün o millete,
Yürekler boş,dilekler boş,cepler dolu,güdenler tok.

Kolumuzdan paslı, demir kelepçeleri açtılar,
Saf altından yenisini bağladılar, gözün aydın.
Eh, istiklal madalyonun sağa-sola dağıttılar,
Sen de gelip gurbet elde şirin-şirin yatmasaydın.,

Saman alttan ne selleri, ne suları akıttılar,
Halkın gaflet uykusunda,öyle mest ki,öyle bihuş*
Çok kuzular boğazlayıp, çok güdenler dağıttılar,
Işığına gittiğimiz kervan kıran yıldızıymış.

Rüşvet kokan,haram kokan o yerlerde ne işin var,
Rahat uyu, duvarlardan resmini de indirdiler
Mavi boncuk oyunuymuş: ne muhalif, ne iktidar,
Yelsiz, susuz değirmeni üfürükle döndürdüler.

O gülizarı, gülüstanı öyle tuttu çayır otu,
Bir tayfanın, bir nesilin dede malı oldu vatan
O zindanlar, o duvarlar aydınlara kara kutu,
Kan bazlara, şan bazlara, can bazlara kaldı vatan.

Ne dehşetli tekerrür bu, Mircaferler yalan olmuş,
Asıp-keser sağı-solu Bağdadın kör halifesi
Tek eller yok, tek yurtlar yok, egideler* talan olmuş,
Ne adalet,ne vicdan var,ne de vicdan mahkemesi.

Mahvettiler, akılları, oğulları mahvettiler
Milletimin kaymağını topladılar, kaşık-kaşık
Kişileri puta tapan bir millete yarın mı var,
Bizi bize gaytaracag* hangi iman, hangi ışık? !

Vatan yağı taptağında*, vatan inler sızım-sızım,
Babaların mirasını satan kimdir, alana bak!
Sapı bizden baltalarla budanmağım alın yazım,
Sen kahraman kılığında koynumdaki yılana bak.

Hayır gibi şer’e de var bu cihanda bir kahraman,
Yarınların kararıdır: kime rahmet, kime lanet
Bumu, bumu, hayalında, gönlündeki Azerbaycan,
Kılıçların gölgesinde ikbali yok bir saltanat

*egide– itikad,ideal
*gaytaracag – geri döndürecek
*taptağında - ayaklar altında
*şe’r – kötülük