Selam Tanrım Şiiri - Nilay Bekkaya

Selam tanrım
21. Yüzyıl için fazla kibirli değil misin?
Sana “hayatım bok gibi” başlıklı mail yazamıyorum
Elime tutuşturduğun çirkin gri boyalarla
Evimi griye boyamama “kader” demişsin
İradeyle suçlanıyorum aynı zamanda
Elimde boyaların fişi olmasa da.

Sana ulaşamıyoruz
Üzerinde oturduğun plastik sandalyelerle
Büyüksün bizden, ama o plastikler de bizdendir;
Hani üzerine yayıldığın.

Parmak izlerimizi farklı yapmaya harcadığın süreyle,
Herkesi olmak istediği gibi yaratmadığın için sinirliyim.
Yolda olmayı romantikleştiriyorsun ve bazıları yola çıkamadan ölüyor.

Tek olduğundan şüphe duyuyorum,
Demo kitaplarını revize etmen için yerince süre tanıdık.

Tanrım,
Bazı günler kıyıya vuran dalga sesleri
Ayın tiz sesiyle;
Tavan arasında bir çift elmas küpe bulmak gibi.
O zaman öğretmenimin sevdiği öğrencisi oluyorum

En çok o zamanlarda bunamaktan,
Şu anda gördüğüm netlikte dünyayı seyre dalamamaktan
Korkuyorum.

Beni
Dünyanın tek sırdaşı olmayı,
Ayakları üşüyen kedilere yardım etmeyi,
Nolursun ihmal etme tanrım
Şimdilik beni dinlediğin için
Teşekkür ederim tanrım.