Sevdâ, al gönlümü, yak tutuştur, bünyâd etme
Dilersen öylece vîrân bırak, âbâd etme
Siyah zülfünle tut al bûsemi zindanına
Sonsuza kadar orada bırak, âzâd etme
Sevdâyı gördü, al bilmez hâl bilmez fukara
Gel de böyle saf-dile ey Sultan imdad etme
Dünyâ, sevdalılara, yeter bunca yaptığın
Bırak kahrı insaf eyle, zulüm bîdâd etme
Sevdâ olur da umut visal olmaz mı sende?
Beni Leylâya Mecnûn, Şirine Ferhad etme
Al işte boynum senin, tutma yakamı bırak
Etme fanî dünyâ, ey merhametsiz cellâd etme
Ömrüm, al kana bulandı gönlüm, gayri hoş tut
Halince bırak, yeni elemler îcâd etme
Gönül, tut ki canalıcı geldi başucuna
Nefesini harcama sonunu berbâd etme
Selâm sun, nazar iste, müjdelerle gelsin dost
Başka çâre var mı hîç, boşuna feryâd etme
Kayıt Tarihi : 26.5.2017 18:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!