Babacığım;
Yokluğunda hayatımda pek bir şey değişmedi
Büyüdüm ve anne oldum
Bebeklerimi bağrıma bastım
Sevgi ile büyüttüm
Gardımı aldım, erk toplumda tek başıma yürüdüm
Şimdi evimde geçiyor tüm zamanlarım
Ve güne öykülerimi yazmakla başlıyorum
Bazen havadis dinliyorum en kötüsünden
Senin yerine küfrediyorum özlü ve güzel sözlerden!
Tıpkı senin güldüğün gibi en çok yün çoraplarıma gülüyorum
Temmuz sıcağı da olsa, yün çoraplarla yatağa giriyorum
Apartmanımda da bir değişiklik yok
Karşı komşu kıldığı namazlarla övünür
Köpeğimi gördüğü an mekruh diye dövünür
Aşağı komşu hasetlikte hep aynı
Beni görünce yan yan bakar Tombul hanımın anası!
Çok tehlikeliymişim, hem komünist hem de dul
Sen üzülme olur mu? Bu türlerle mücadele bir onur…
Beni merak etme buralarda bıraktığın gibiyim
Tarık Akan yanındaysa ona selam ederim
Katledilen çocukları da ihmal etme emi
Öpüyorum tek tek onların kara gözlerini…
Ayça Öztorun
Kayıt Tarihi : 17.9.2018 02:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!