Selam Sana Ey Yalnızlığım

Selam sana ey yalnızlığım
can dostum, arkadaşım,parçamsın...
belki bensin, farkında olmadığım
kime neye sulansam da hep
hep sen oradasın bir köşede
uzakta, üzgün ama mutlu; umutlu...
artık beni aşacak diye ümitlensen de
gene seninle baş başa kaldık galiba
ne hüzün var hayatımda, ne acı ne de heyecan...
Allah'ın emaneti kaldı bir, o da emanet can
geride ayrılıklar
hayal kırıklıkları
bir türlü doğamayan, olamayan çocuklar
hayatımı üzerine kurduğum hayallerin
üzerine çekilen sifonlar...
sonsuz bir kısır döngü
değişemeyen bir hayat...
parayla satın alınan aşklar
sabaha soğuk vedalaşmalar...
ya param da olmasaydı?
gene de terketmezdin beni değil mi?
benim vefalı yalnızlığım
yalnızlık bir sonuç gibi görünse de
galiba varoluş bende
artık çaba bile harcamıyorum
hani vurulup alnından yere düşersin ya
belki rüyanda belki hayatta
öleceğini bilirsin
artık direnmek debelenmek yoktur
aklında vedalaşırsın anılarınla
keşkelerle kısa mesaj çekersin o anda
tüm sevebildiklerini düşünür, rahatlarsın
belki pişman olursun
belki ağlarsın
büyük ferahlatıcı bir boşluk...
kendini salarsın ölümün soğuk kollarına
'hazırım' 'gel al artık gidelim' dersin ya
işte tam oradayım şu anda
sadece ben varım diyemiyorum
çünkü selam sana ey yalnızlığım
seni bile terkedemiyorum
hayatı nasıl terkedeyim
sadece karar veremiyorum
bir sana bir anama acıyorum
bir de Allah korkusu var, günah, biliyorum
ama ruhum ölüyken
bedenim nasıl yaşar bilemiyorum
belki de içten içe
bir sana kıyamıyorum...