Aya bakan saçlarında, çiçekler açarken
Akşamın yoğunluğu çöküyordu duvarlarımıza.
Gök mavisi gözlerinde, bulutlar süzülürken
Ilık baharın yağmur tanecikleri,
vuruyordu penceremize.
Sessizce giriveriyordu,can damarlarımıza.
Ve akıyordu hayat misali bir mechule.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
