Selam Olsun Şiiri - Demet Bekiş

Eylül sonu tekten kalmış bir yaprak gibi düştü
Kara geceler boyu yaşadı o sevdayı
Tasavvur etti birden,fakat korktu gerçeklerden
Sükut-u hayale uğrattı düşler onu
Kimsesiz kalmış bir yıldız gibi kayboldu
En derin uykudan uyanmışçasına telaş etti
Gözünün önüne ılık yaz akşamları geldi
Ne kadar doyasıya yaşamıştı ki sanki?
Sonra boynu bükülmüş bir lale gibi susa kaldı
Önce yağmuru,güneşi sonrada ölümü bekledi
Tanyeri ağarmadan açtı gözlerini
Düşünceleri geçmişe kayıp gitti,iki damla yaş aktı yanaklarına…
Yaprağı gür,kökü zayıf bir ağaç gibi devrildi sonra
Saklamadı gözlerini gökyüzünden,
Saklamadı saçlarını rüzgardan
Sonra haykırdı;
Yaşamın anlamı ölmekse,
Bekle geliyorum geçmişim
Bekle kazanamadığım gelecek
Selam olsun düşen yaprağım,kaybolan yıldızım
Selam olsun boynu bükük lalem,zayıf köklü ağacım
Elveda can dostum,karanlık geceler
Evlada güneşim,yağmurum,rüzgarım!