Rüzgâr, sen es, gönlün alâkası yok pek bir şeyle
Bir müjde bekler, bütün iştigâli tek bir şeyle
Sevinmez aziz yâri görünceye dek bir şeyle
Zîrâ huzur bulamaz aslâ onsuz hiç bir şeyle
Rüzgâr, bilmez misin bunca ağlamaklar hep neyle?
Âh u zâr edip sîneyi dağlamaklar hep neyle?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta