Selam Durun Şiiri - Melahat Çetinkaya

Kalemin ucunda şiir,
zulasında saklı sevda.
Biraz neşe çokça hüzün,
olgusunu yaşıyorsa.
Bülbülü ağlatan gülün,
Kokusunu taşıyorsa.
Selam verin şairdir o...

Masallarla ninnilerle,
büyüterek bebeğini,
Ömür boyu yüreğinde,
sevgisini taşıyorsa.
yorulmadan yüksünmeden,
Dağı taşı aşıyorsa.
Sesinde türküler yanıp,
Ağıtlar tutuşuyorsa.
Yavrusunu her görüşte,
mutluluktan uçuyorsa.
Divan durun anadır o...

Darda kaldığın her anda,
yardımına koşuyorsa.
Başarınla gururlanıp,
Sevincinle taşıyorsa.
Gece gündüz çalışarak,
Sizin için yaşıyorsa.
Saygı duyun babadır o...

Elinizi çıkarsızca,
Muhabbetle tutuyorsa.
Kara günde hızır gibi
Yanınızda bitiyorsa,
Gözleri sessiz sedasız
Seni seviyorum diyorsa,
Selam verin dosttur o...

Ülke derdiyle dertlenip,
Sevinciyle uçuyorsa.
İyilerle kenetlenip,
kötülerden kaçıyorsa.
Aşın işin özgürlüğün
Onurunu taşıyorsa,
Sevgi çekirdeklerini
Yüreklere saçıyorsa.
Yaşama sevinciyle,
Size kucak açıyorsa,
Selam durun insandır o...