-Selam Şiiri - Hüseyin Sönmez

Bir bahar sabahı,
Uyandım yatağımdan.
Kuşlar ötüyordu penceremin ardından,
Yemyeşil ağaçlar,tatlı bir bahar meltemi,
Sanki sımsıkı tutuyordu,bırakmadan ellerimi.

Mahmur gözlerle,doğruldum yatağımdan,
Kollarımı açarak esnedim her iki yandan,
Tanrıya şükrettim:yaşadığım,
Soluk aldığım her anımdan,
Yüreğimin derinliğinden çıkarak,
Fışkıran dudağımdan.

Bir an düşündüm,ne güzel dedim ne güzel!
Her canlıya selam vermek,
Doğan güneşe,kuşlara,ağaçlara,
İnsanlara bir merhaba demek.

Oysa hepsi geride kalmıştı,
Kaybolan yıllar gibiydi,
Selam,sabah...
Dudaklarda hep bir serzeniş hep bir ah...!

Ne çabuk yitirmiştik güzel olan her şeyi,
Ne çabuk unutmuştuk bir merhaba demeyi,
Yaratılanı hoş görüp sevmeyi.

Selam ver ey güzel insan,ey güzel can,
Her gününe bir merhabayla başladığın an,
Mutlu olursun o zaman,
Buna inan.