Selam! .. Şiiri - Bilal Özkan

Müellifinin mürekkep yalamış kalem ucundan
Sararmış sayfalara gözyaşı gibi dökülüveren
Bir şiirin tam ortasında buldum benliğimi
Yalnızlık mayasıyla yoğrulmuş
ayrılık kokan kelimeler gibi hissetmem
bundandır belki

Bir şairin masmavi dünyasında
uçuşan martılar gibi bakıyorum
Sana, Hayata, insanlığa...

Dünyamıza küçücük elleriyle
şık saçan gözleriyle dalan
minik bir çocuk gibi bakıyorum
Bana, hayatıma, insanlığıma..

Selam diyorum
Selam Akdeniz’in sularına
Selam! ! ..

Selam
Ellerimle saçtığım Tohuma, tomurcuğa,
Yüreğimde filizlenen fidana, fidancığa
Büyüyüp zamana kök salacak kutsal ağaca
Bir ordu gibi dizilip savaşan ormana
Selam..

selam
öfkeli yağmurlar gibi üzerimizde dolaşan
ve tüm acılarını sağnak yağmurlarla boşaltan
kaderime,
kaderimde payıma düşen kederime
selam...

ve keskin kılıçlarıyla üzerime çullanan
Duyguların ayak ritimlerini bozan
şairliğime
Yani sesime,
sesime ses katan sesteşime
benliğime, benzerliğime, benzediğime
yani “sana” selam..

selam
kuzeye, güneye..
doğuya, batıya,
doğunun batısına
batının doğusuna..
yüreğimin en doğusuna ve en batısına
direnen,dirilen, dirilten insanlığa

selam
anasına babasına vatanına hasret
dünyaya inat alev topu gibi saçlarıyla
umut olsun diye saçtığın bakışlarına

selam
dağa taşa
ateşe, suya,
rüzgara, yağmura
beni bağrına basacak
özüme, toprağıma....

doluya, boşa
varlığa, yokluğa
başlangıca, sona,
beni içine çeken sonsuza
sonsuzluğuma selam

yüreğimdeki parıltıya, ışıltıya
güneşten yansıyan yanıma selam
aya, güneşe, buluta
doğaya, doğdurana,
tüm mahlukata selam

selam olsun dünyaya..