Güneş, yaprakların arasından akarak gözlerine dolmuştu.
Tuzlu bir güneş dökülüyordu gözlerinden.
Yere düşen her damla güneş; kabullenemeyişin çığlığını duyuruyordu etraftakilere.
Eğildi kadın; son bir kez daha hissedebilmek için.
Eğildi bütün güzelliğiyle ve tuttu toprak dolu ellerini yerdeki cansız bedenin.
Cansız?
Yaşamak nefes almak değildi ki…
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta