Selahattin Bakır Şiirleri - Şair Selahat ...

Esti yine bir ayrılık rüzgârı
Vurdu beni yaralarım kanadı
Ümit yok ki dağıtsın bu efkarı
Düştü yıldız gönlüm yâri aradı

Feryadım var ses verir mi bu dağlar

Sanma ki tükenen zaman
Gün, gün
Ay, ay
Yıllara dağılsa da
Pürüm pörçük görünse de
Böl ve yönet deseler de

Yıldızlar örtüyor üstümüzü
Aşk dolu yıldızlar
Teninden yayılan sıcaklık
Deliyor gecenin karanlığını
Varsın bilmesin kimse
Biz olalım tutkunun esiri

nasıl bir acı çöktü omuzlarıma
kelimeler karardı yüreğimde
şubat soğuğunda korkmadan tomurcuklanan
sabırsız bahar çiçekleri

ben yaşlı mıyım yoksa

Bilirim seni
Beni yakmak için
Dokundun kalbime
Ve
Ruhumu ruhundan ayırdığında
Bir yara açıldı derinliklerinde

O siyah gözlerin
San ki boğulmuş yasa
Gönlümü dağlıyor gördüğü yerde
Utancını örten bakışlarınla
Kıvrılarak kaybolan nehir
Sürüklüyor ruhumu uzaklara

Yokluğun bana ölüm yoksan kalbim ağırır
Hasretin ömre bedel ne olursun gitme kal
Bülbül ayrı gülünden figan edip bağırır
Çıkmaz içimden keder ne olursun gitme kal

Gitme sensiz yürürken düşmekten korkuyorum

Yağmur gözlüm umut sende
Ben güneşte yanıyorum
Saklanmışsın bulutlara
Seni yerde arıyorum

İçim çorak yanmış özüm

Omuzlarım düşük
Bedenim yorgun
Korkak yüreğim
Ruhumu esir alan
Gecenin sessizliği ile
Sızlıyor kemiklerim

Yüreğimi kemiren sızı
Alev, alev yak bedenimi
Doğra dilim, dilim
Lime lime et beni

Yansın alev, alev içim