Sela Şiiri - Muhammed Said Arı

Kibrit otu solmadı,
İçri nâra dolmadı,
Var fikrime saklandı da,
Rengi dilden akmadı.

Zülfü yare yatmadı,
Ellerin paslanmadı,
El iline yaslandı da,
Zül perişan olmadı.

Zikir kapı açmadı,
Zinde güne varmadı,
Mustafalar aslandı da,
Muhammed kim sormadı.

Kuş üstüne pisledi,
Varlığınla uç dedi,
Bulduğun talih sandı da,
Her gelene kükredi.

Ruşen su tas istedi,
Gelsin diye söyledi,
Seni tepen katırdı da,
Arkanda kim görmedi.

Akşam vakti girmedi,
Dilden ezan inmedi,
Turuncu gök batmadı da,
Sela kalpte inledi.