Sela Şiiri - Enes Alımcı

Gecenin ikisiydi birden gözümü açtım sela veriliyordu
Kim ölmüştü acaba üzüldüm
Allah rahmet etsin mekanı cennet olsun
Günahları varsa Allah affetsin dedim
Uyku tutmadı selanın bitmesini bekledim
Öleni çok merak ettim hoş nereden bilecektim koskoca demetevlerdi
Tanıyor muyum dedim ama tanıdığım olsa haberim olurdu mutlaka
Sela bitti hoca hasan oğlu enes alımcı dedi
Neee dedim şok oldum inanamadım yada benmi yanlış anladım
Tekrar söylemesini bekledim tekrar etti hasan oğlu enes alımcı
Benmi öldüm dedim yataktan irkildim
Rüyamı bu tüylerim diken diken olmuştu
Korkmuştum yataktan bir kalkışım vardı
Salondan sesler geliyordu
Bu saatte ne sesiydi
Kim vardı bu saatte bizim evde
Bu ağlama sesleri de nedir dedim kendi kendime
Anam babam ilk takıldı gözüme
Koltukta ağlıyor nasılda gözyaşı döküyorlardı
Kıyamam onlara hele ağlamalarına
Koştum hemen anama
Anam ağlama ne oldu
Niye ağlıyorsun
Kime ağlıyorsun
“oy oy enesim neden bıraktın gittin oğlum yavrum enesim” diyordu
Anam burdayım diyordum ama duymuyordu babama koştum bu seferde
O duyardı sesimi
Babam burdayım ölmedim ben diyordum ama nafile duymuyorlardı
Bacılarım abim yeğenlerim hepsi ağlıyordu hıçkıra hıçkıra
Bağırıyordum çağırıyordum kimse duymuyordu
Şöyle bir göz gezdirdim salonu
Kızım ve oğlumda gelmişti yıllar sonra evime
Onlarda ağlıyordu
İlk defa babam diyorlardı işte bir tek bu söze sevinmiştim o anda
Nede çok özlemiştim bu sözü
Yıllardır duymamıştım
Yıllardır gelmemişlerdi
Dokunmak istedim
Bol bol öpmek ama olmuyordu
İlk defa bulduğum çocuklarımı öpmek yine nasip olmuyordu
Ağlamayın çocuklarım ben ölmedim babanız ölmedi işte karşınızdayım
Ne olur yalvarırım susun sizin ağlamanıza dayanamam diyordum ama onlarda duymuyordu beni
Devam ettim başka kim var diye
O da ne sözde dostlarım arkadaşlarım akrabalarım kardeşten öte dediklerimde gelmişti evime
Düne kadar nerdelerdi acaba
Düştüğümde hepsi terkedip gitmiş
Arkamdan kuyumu kazmışlar
Sırtımdan vurmuşlardı
Kapıyı kapatıp selamı kesmişlerdi
Bir kere bile arayıp sormamışlardı
Sinir oldum onları görünce
Beraber aynı kaderi ve aynı evi paylaştığım ablama yöneldim
başladım bağırmaya çağırmaya kızmaya
Abla ne diye aldın bunları evimize
Bunlar sahtekar bilmiyormusun?
Bana ne hainlik ettiler
Bana acımadan nasılda tekme vurdular
Niye soktun evimize kov gitsin diyordum ama boş yere
Duymuyordu ki ablam sesimi
Hele en çok ağlayanda garip ablamdı en son o görmüştü beni
Bana çay demlemişti
İşten gelince çekilirdim odama
kitap okur şiirler hikayeler yazardım her gece
Ablamda çay demler odama getirirdi
Dün gecede demlemişti
İçtiğim son çaymıştı meğerse
Çay verirken de sorardı nasılsın kardeşim diye
biraz sohbet ederdik ayak üstü
Sonra çekilirdi yalnız bırakırdı beni kitaplarımla kalemimle seccademle
Ben yatsı namazını kılıp yatağa uzanıp başlamıştım kitap okumaya
Birazda bir şeyler karalamıştım kırmızı kaplı defterime
Uykum gelmişti söndürmüştüm ışığı
İşte en son ablam konuşmuştu benimle ve o gecem son gecemmiş kalkamadım bir daha
Rızkım kesilmiş
Vadem dolmuş
Nefesim kesilmişti
Hayallerim vardı
Hedeflerim vardı
Yıllardır mücadele veriyordum düşmüş batmıştım tekrar ayağa kalkacak eski gücüme kavuşacaktım
Zaten sonuna gelmiştim ama ömrüm yetmemişti sonunu görmeyi
Sonrada ünlü bir şair olacak kitaplarım milyonlarca satacaktı
En sevdiğim iş yazmaktı onun karşılığı mutlaka bir gün karşıma çıkacaktı
Başka bir hedefim yoktu nede hayalim bu kadardı
daha ne olsun yalan dünyada her şey boştu
Ama artık hiç bir önemi kalmamıştı
Ölüm gerçeği benide yakalamış ve ömrüm tükenmişti
Son çıkarttığım ve ismini verdiğim nokta isimli kitapta gerçek olmuştu
Noktayı bu sefer ben değil ölüm koymuştu
Yeni bir hayat için gözlerimi yummuş
Dünya hayatına nokta konulmuştu NOKTA