Sel ve hayat Şiiri - Orhan Yamak

         SEL VE HAYAT
Sele kapıldığımızda beraber
İlk annem tuttu yakamdan
Can havli !..
Boğulmayayım diye
Ve boğulmamak için kendi.
Hayat boğarmış...
Ben kızılırmağı besleyen
Kolların birisinde öğrendim ilkin
Kızılselde kızııl balçıklı su yutarken
Sonra  sel insafa gelip
Kıyıya vurduğumuzda
Beş yaşında.
Bir film şeridi gibi
Gözümün önünden geçecek
Bir  yaşanmışlığım bile yoktu
Hatırladığım yuttuğum sular
Kıpkızıl ve soğuktu.

O gün öğrenmiştim
O gün öğretmişti annem
O gün öğretmişti sel.
Hayat tutarmış
Yakasından  insanın...
Hayat boğarmış...
O yüzden kitaplar
O yüzden okullar
O yüzden hocalar
Az şey öğretti bana
Ben o selde öğrenmiştim  herşeyi.

Sonra büyüyüp tanıdıkça  insanları
Bildiğim şeyleri tekrarladım
Hayat yapışır gırtlaklara
Hayat yorarrmış
Hayat boğarmış...
                                  O. YAMAK