Sel Olup Çaglarken Şiiri - Muammer Yalçın

Sel olup çağlarken ordan oraya
Çekildi sularım döndüm dereye
Hey gidi gençliğim nerden nereye
Tutmuyor dizlerim gezemiyorum

Sitem var kalbimde kedere her gün
Sürüklüyor beni hedere her gün
Kızasım geliyor kadere her gün
İnancım gereği kızamıyorum

Kahırla doluyum çileye doydum
Ne huzurluyum ne mutluluk duydum
Susuyorum artık noktayı koydum
Düğümlendi hecem yazamıyorum

Bilmiyorum artık nasıl ederim
Başımı alıp ta nere giderim
Kaçırmayım diye aklım güderim
Zıvanadan çıkıp tozamıyorum

Felek senin bana kastın ney idi
Hiç yüz vermeseydin bundan iy idi
Koskocaman oldu şimdi büyüdü
Yılanın başını ezemiyorum