Sel gider kum kalır Şiiri - Ertuğrul Bey

İnsan oğlu yaşadıkça öğrenir
Sefa nedir cefa nedir vefa nedir
İlktir peşinde koşulan sefa
Günlerce uyutur insanı
Sahte dostlar sarar etrafını
İlk günler epey tatlıdır tadına doyulmaz
Sonrası gerçek yüzler birbir çıkmaya başlar adı koyulmaz

Sonrası ihanettir gaflettir
Kavgalar çatışmalar hergün doğurur bir cefa
Dost dediklerin tek tek uzaklaşır
kavgadan insanın içi dışı siyahlaşır
Yorar insanı unutma yorar
bazı insanlar yolda bulduklarını yola ciktiklarına değişir
Hayat bu insan oğlu ektiğini biçer ettiğine yetişir

Ve kapıyı o beklenen dost çalar
Ne sitem eder nede kızar
Sadece verilen değer azalır azar azar
Yinede gerçek dost dostunu satmaz
Taki ömür bitene dek ve kapıyı çalana dek o sahipsiz mezar
Umrunda olmaz onun ne sefaaa nede hakettigin cefa
Elindedir sunar insana sunar
Çıkarsız beklentisiz vefa

İşte böyledir hayat
Renkler güzeldir de bazen gözleri kör eder çok boya
Seni senden eder dostunu senden
İnsan olan pisman olur
Kimselerle paylasamaz derdini
Herşeyin yerini derin bir düşünce alır
Ee boşuna dememiş büyüklerimiz
SEL GİDER KUM KALIR