Sel Şiiri - Melike Atmaca

Ormanlar gibiyim bir ferahlık var içimde
İçimde bir kalabalık
Deniz gibiyim masmavi, balıklarım karada yüzüyor benim, karıncalara inat
Ağustos böceğinin rahatlığı sarmış dünyayı
Sarmaşık şarkılar dolaşıyor sokaklarda
Gökkuşağına siyah eklemişler,  beyaz neden yok?
Gökyüzü susuyor, misafirlerini izliyor sessizce
Kuşlar göç ediyor soğuk denizlere
Üşümüyorlarmış (!) öyle duydum
Gölgemi getiren güneşin asi sıcağı var üstümde
Isınırken yanıyorum ama derim taptaze
Adımlarım diyorum!
Ölçüsü mü var ayak izlerimin neden sayıyorsunuz adımlarımı?
Peki, boşluğumu neden ölçmediniz?
Hareket mi etmeli ölçülmek için?
Durmalıyım anladım, beni ölçmeyin,  boşluğumu görmeyin diye
Boşluğum diyorum kara delik gibi beni içine çekiyor
Durdurmak için boşlukta adım mı atmalı?
Ölçersiniz belki hem ölçülen her şeyin sınırı vardır
Belki durdurursunuz, bağcıklarım takılır adımlarımda
Hem susadım ben, denizim tuzlu
Bedel ödersem verir misiniz, tatlı su?
Suyu da ayırdılar balıklarım serhatte nöbet tutuyor
İnfilak etmesin sakın yosunlar, dumanlı havayı da hiç sevmem !..
Sığ mı? Derin mi? Tanımıyorum denizimi
Saydamdır ama ona söz ettirmem
Gülüşlerim yüzer, hüzünlerim boğulur, öfkem köpürür
Bu deniz, bu dünya hepimizi sömürür
Üstümüze yürüyen nedir?
İnsan dalgası, cefa halkası
Sular temizleyecekmiş  toprak tenimizi
Denizimiz taşarsa balıklar da sevecek mi bizi?
Nuh'un gemisi kabul edecek mi  ne dersiniz?
Tufan kopmuş, bekle bizi dünya seli...