Sel Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Ramazan bayramıydı günlerdir beklenen
İkinci günü pazartesiydi günlerden
Bayram ziyaretine gelmiştik Aydın’dan
Eller öpüldü, bayramlaşıldı gündüzden
Akşam olmuştu sobaların ateşi çoğaltıldı yeniden
Yemekler yenildi gülüp oynayaraktan
Saat 20.00 veya 20.30 idi hemen, hemen
Her yer değişik bir şekilde aydınlandı birden
Batan güneş mi geri geldi bilmem
Bir ışık daha göründü bulutların yırtılan yerinden
Bir gürültüdür koptu gök yüzünden
Su sesi duyuldu gürleyerekten
Büyük küçük herkes fırladı sıcacık yuvadan
Sel geliyor sel geliyor dedi gören
Su bir metreden fazla yükselmişti yerden
Aman Allah’ım az önce dışardan gelmişti amcam
Bunca su nerden geldi hemen
Korku sardı içimizi iyiden
Çok, çok korktum köyünüzden
Çocukları kucağına aldı anneler
Kaçabilecek yol arıyordu babalar
Çığlık sesleri yükseliyordu her evden
Sel çıkarabildiğini alıp götürüyordu evlerden
Kimi kaçalım diyordu
Kimisi çocuklarının giysilerini arıyordu
Traktörler su basan evlerden insanları kurtarıyordu
Yuvarlanan yağ ve mazot bidonlarının kokusu
Ortalığa sarıyordu
Çok, çok korktum köyünüzden
Su çok insafsızlık ediyordu
Önüne alabildiği her şeyi götürüyordu
Çek yatlar, buzdolapları
Suda kuru yaprak gibi gidiyordu
İnsanların yüzleri sarıdan kırmızıya
Kırmızıdan siyaha dönüyordu
Aşağıdan gelen adam
Çok kötü haber yayıyordu
Hasan emmi hasan emmi ölmüş diyordu
Tanıyan herkes tüh diye dizlerini vuruyordu
Ama herkes kendi canını kurtarmanın hesabını yapıyordu
Su iyice azmıştı
Baksana kömür dolu kamyonette
Sürüne, sürüne gidiyor
İnekler koyunlar zaten boş plastik tabak
Gibi suyun üstüne çıkmış
Çok, çok korktum köyünüzden