Şekva Şiiri - Behzat Yel

ŞEKVA

Bu şehrin gecesinde yaralarımız saklı
Her sabah ayrı bir karanlık
ayrı bir çıkmaz
Dertler kalem olmuş bedenimizde
bitmeyen sayfalar dolu her yerimiz
Simsiyah ve kara kuru derin çizgiler...
Yalancı ciddiyetler yüzümüzde
Ve sahte avuntularla dolu hayat

Hani karanlıklar saklardı şuadan yaraları
Lambamızdaki cini öldürdü hayat
Şans hiç uğramadı sokağımıza
Nerde Polyanna'mız ?
Pinokyo bekleyen yanlarımız çürüdü
Niye yalan olmaz yaralarımız?

Devretmiyor ruh halimiz bahara
Mıh gibi çakılı durur hazan bitmez mevsimde
Her yer sonbahar her yer kış
Çekilir gibi değilsin ey hayat
Zulsun artık ey ömür bitmesiye
Nefessiz kaldı nefesimiz.

Cehennemlerin kıskandığı bir ateş yüreğim
Yanmak değil yaktığın iş
Başka başka öldürüyorsun ey hayat
Bu ölüm değil
Ölümü bile öldüren bir yakma...

Hepsi hepsi bir resimsin ey hayat
Bir kağıt kesiği kadar canın
Suya boyasını vermiş bir resim
Silik ve sönük...

Ne çok peşinden koşturdun hayat
Oysa ölüm içimde kamufle
Ne çok yalan gülme birikti içimde
Ölüme denk, ölümü aratan...

Tüm organları elimde canımın
İşe yaramaz et yığını ve kemik torbası
Ve bir parça ruh
Ölümden acı ve her an öldüren

Ey bedenimin doğusu Canım
Kimsesiz , sahipsiz
Yaprak döker dört mevsim
batısı olmayan bedenim...

Kurda kuşa havalesin ey hayat
Büyük arabaların, kırmızı plakaların
Göbeği kapatmayan kravatların
Havan, forsun, şerefin , şanın
Allah'a havalesin ey hayat
Adı hayat olanlar ve adı ölüm olanlar yaşar bu evrende
Ölüme havale ettim seni ey hayat
Ölüme...