Gafil Yaşayan** Şiiri - Kaan Yıldız

Kelleyi kaptırmış adam, nefsin çektiği tasmaya;
Fasık fasık gider gelir o yosmadan bu yosmaya.

Gece gündüz hiç boş durmaz, günahtan günaha koşar;
Hak-hakikatten habersiz; gafil doğmuş, gafil yaşar...

Namazı, camiyi bilmez; yoktur Kabesi, Mekke'si...
Kıblesi pavyon ile bar, meyhanedir tek tekkesi.

Ne kuldan bir utanması ne Allah'tan korkusu var,
Bir gün harama girmese zanneder, ederim zarar.

Kanunu orman kanunu, yaşamı hayvanca yaşam;
Çanağı dolu olsun da veren ağam koyan paşam.

Umursamaz nerden gelir nere gider devr-i alem,
Umursamaz kendi toksa, açlıktan ölse elalem.

Düşünmez kendinden başka hiç kimseyi, yok vicdanı;
Ziyan ile doldurmuştur hem cebi hem de cüzdanı.

Ne sevmeyi bilir ne de insanlıktan var payesi,
Dünyada yapıp ettiği... budur bütün sermayesi.

Bu devran hiç bitmeyecek ölüm gelmeyecek sanır,
Şeytan ile düşer kalkar, nefsin sözüne aldanır...

Şu yalan dünya uğruna bütün ahireti satar;
Dünyevi emeller için... Kendini ateşe atar!..

Kaan YILDIZ
(7.5.2020)