Yalnız başıma şehrin sokaklarında yürüyorum
Sanki bulutlar çökmüş yüreğime
öyle dertli öyle kederli
Seksen sekiz gecenin karanlığında
Ay yok yıldızlar sönmüş bulutların arasında
Ve şimşekler çakıyor birbiri ardınca
Sokak caddeleri ıslanıyor yağan yağmurla
Ellerimi kaldırıyorum semaya
İslak dudaklarımdan dökülen dikekler
Seksen sekiz gece şahittir buna
Yorgun ve bitkin halimle
Ufak adımlarla yürüyorum dar sokaklarda
Her ah çektiğimde sesiz ve sakin şehir yankılanıyor
Zift gibi karanlıkta şimşeklerin aydınlatığı geceyi
Seni görüyorum ağlayan gözlerimle
Tebesümler oluşuyor yüzümde
Sanki tüm dertlerim kederlerimi
Bir anda unuttum sandım
Yine karanlık yine hayalin yok oldu
Gözlerimden yanaklarıma süzülen yaşlar
Yağmurla akıp gidiyor
Seksen sekiz gece şahittir buna..
Kayıt Tarihi : 25.3.2009 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğenerek okudum.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (3)