Sekri Vuslat Şiirleri - Şair Sekri Vuslat

sen, gökyüzünün derinliklerinde bir yıldız,
ben, kafeslerde kapalı bir kuşum...
sen, parıltını güneşe borçlusun belki,
ben, karanlıklarda yolumu bulmuşum...

akvaryumda yaşayan bir balık,

hep yağmurlardan sonra,
güneşle birlikte gördüm seni...

ve anladım sonunda,
ıslanmaktan,
ölesiye korktuğunu...

gitme demeye hakkım yoktu,

gitme dedim,

gittin...

bir gün uyandığında,
ben yoksam yanında,
mevsim sonbahar olmuş,
yapraklar çoktan solmuş demektir...

artık, senin üzerine düşen,

her şey,

her şeyden vazgeçtiği an başladı...

hiç bir şey umurunda değildi artık,

o günden beri,
bir kırlangıcın,
kanadına taktım yüreğimi...

hep emanet,
hep uçmaya hazır...

*

bir varmış, bir yokmuş ama,
aşk hep varmış...

bir gün aşka kanmış,

ateşli bakışlar,
yakınca elbiseleri,
çıplaklık,
tek hakimi olur,
mekanın.

yıldızlar parlaklığını gözlerinden,
arılar ballarını dudaklarından,
şairler ilhamını sözlerinden,
güller, pembe rengi,
yanaklarından çalmış senin...!

*

ben,
doğan güneşe hayran,
dolunaya aşık,