Sekizinci Gün Şiiri - Fuat Eriçok

“..ve allah yaptığı işi yedi günde bitirdi;
ve yaptığı bütün işten yedinci gün istirahat etti
ve yedinci günü mübarek kıldı ve onu takdis etti;
çünkü yaratıp yaptığı bütün işten o gün istirahat etti”

böyle anlatılır tekvin’de
evrenin yaratılışı altı günde
ayrıca üç aşağı beş yukarı üç büyük dinde
sunum ortak bir tepside

farklı olan sadece gün tercihleri
kimi cuma der
kimi cumartesi kimi pazar
karışıklık olmuş elbet
birbirinden tırtıklarken azar azar
eh bu kadar kusur kadı kızında bile var

oysa ne farkeder
ilkesel bazda tanrı bile yorulduğuna göre
insan da elbet altı gün çalışırsa yorulur normal
fakat düşünürsek biraz da
tanrı kadar olmasa her’hâl ki
en fazla
üstüne üstelik hazla
o gün azar

varsın istirahat desin tanrı ne yazar
kullar kum gibi sokaklarda inadına
arabalı yaya
gezer tozar

yaz günü piknikte denizde
kışın sinema tiyatro kayakta
eğlenmek için üst üste ayakta
birbirini ezer
tüh tüh değmesin nazar
iyi de niye
ertesi gün pestil gibi yatakta
“pazartesi sendromundan” şikâyet eder
acep buna ne der
haham başı efendi hoca muhterem peder

sorular çok
katar katar
cevaplar sanmam ki bilinmeze birşeyler katar
onlar ki karanlık bir odada
olmayan kara kediyi kovalar
kara duman olur kara kedi tüter

ol hikâyet bu kadardır biter
özgür aklım istirahat vakti der

lütfen kızma hoca’fendi
darılma emi haham emmi
kusura kalma aziz peder

aklın ekmeği umut
”belki biraz düşünür yedi günlükler” diye hayal eder

hayal eder
hayal
eder
ha
der
...
çeker gider

(aralık ‘03)