Sekizinci Gün Şiiri - Burak Ozcan 2

Siz hiç sekizinci günü yaşadınız mı? İçinize attığınız her derdi, sıkıntıyı bir güne sığdırdınız mı? Haftanın yedi günü hiçbir şeye üzülmeden, hiçbir şeyi takmadan gülerek geçirip sekizinci gün ağladınız mı? Kendimden nefret ediyorum. Kimseyi kırmamaya çalıştıkça herkesin beni paramparça edişini izlemek ve değişmek istiyorum. Herkes gibi olup mutlu olmak ve mutsuz etmek istiyorum. Karanlıkta kaybolmak yerine kafam yastığa çeyrek kala uykuya dalmak, sahte gülücükler yerine gerçekten mutlu olmak istiyorum.
"İyiler kaybetmez, kaybedilir," demiş şairin biri, yalan!
İyiler her zaman kaybeder, kendimizi kandırmayalım.
Dürüst olalım, iyilikten ne kazandık? Kocaman bir hiç! Tabii iyi insanlar kazanabiliriz, elbette öyle insanlar kaldıysa!
Sekizinci günden kurtulma yolları: Eğer insanları kırmaktan korkmayıp sıkıntınızı içinize atmazsanız sekizinci diye bir derdiniz olamaz. Ben yapamıyorum, yapamam. Evet, sevgili okurum,“Ne diyor bu değişik?” dediğini duyar gibiyim.
Haklısın,‘değişiğim’ ve ben bunu inkâr etmiyorum.
Zaten bir şey söyleyeyim mi, herkes biraz‘değişik’ olsa bu dünya daha yaşanabilir bir yer olur.