Bir okyanusun maviliğinde
Aramak gözlerini…
Bana hep hatırlatır ağlıyorken İstanbul'u,
Vurursun iskelelere salına salına,
Saçların kaplar meydanları,
Sonra dudakların gülüş olur sokak çocuklarının yüzlerinde
Ve ben biraz daha şair olurum,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta