Sekiz Nisan 1973

Türkiye’de bir küçücük köyüm var
Bir ihtiyar anam birde yarim var
Bağrı yanık üç tanede bacım var
Deli gönlüm hiç birinden geçmiyor.

Gurbetlik dokunur benim özüme
Garibin bakmıyor kimse yüzüne
Sarılsam anama yatsam dizine
Senden başka derdim gamım yok benim.

Arife bacımın gözleri yaşlı
Şükrüye bacımın karadır kaşı
Emine bacımın bulunmaz eşi
Benim gönlüm hiç birinden geçmiyor.

Danimarka Türkiye’ye aralı
Eller al giyinmiş yarim karalı
Ta küçükten benim bağrım yaralı
Yaram derin tabip derman bulamaz.

Dört ay oldu Danimarka’ya geldim
Turistlik zor imiş deliye döndüm
Şaşırdım yolumu divane oldum
Sonum nasıl olur bilemiyorum.

Yedi yıl bekledim yüzüm gülmedi
Benim dertlerimi kimse bilmedi
Kadir Mevlam bir tek evlat vermedi
En sonunda terk eyledim köyümü.

Babam öldü viran oldu evimiz
Bahçemizde soldu açan gülümüz
Ben gelince ıssız kaldı avlumuz
Anacığım kaderimiz böyleymiş.

Süleyman’ım kalbim her an ordadır
Bülbül figan eder gönlü güldedir
Anam mektup bekler gözü yoldadır
Kalbim seninledir sevgili Anam.