Sekiz Kırk Beş Şiiri - Bülent Öntaş

Bu sabah yine sekizi kırk beş geçiyor
Ömrümüzden en az kırk beş dakika daha geçti
Kayıp dakikaların şarkısı söyleniyor yollarda
Kayıp sevdaların ezgisi
Adım adım yaklaşıyor fırtına
Ne umutlar tükendi kasırgada
Ne yol arkadaşları eksildi
Gidenler var aramızdan
Gelenler de bir o kadar cevahir yürekli
Düşenler var gözümüzden gönlümüze
Geçiyor bir ömür
Ne sevdalar uğruna
Kırk beş geçti gitti ömrümüzden
On beş mi kaldı bundan sonraya
Kim bilecek
Ne kaldı geriye
Bilinmez
Vardır elbet yüreği yangın yerinde kül olan
Sevgiliyle el ele umuda kol kanat geren
Vardır elbet umudu on beşlik delikanlı gibi taşıyan
Kim söylüyor kayıp dakikaların şarkısını
Kim dinliyor geçmiş gitmiş ömürden hikâyeleri
Erken değil bu saatler
Geç kalmış değiliz sevgilim
Son on beş dakika kalsa hayata dair
Geç değil
Evet öyle bir zaman akar gider üzerimizden
Durmanın vakti hiç değil
Kırk beşinde de
On beşinde de kavganın sesi çınlıyor kulaklarımda
Umudun saati yok
Sonsuz bir sevdanın neferiysek eğer