Sekiz Gün Şiiri - Aytaç Öztürk

çelimsiz busesinden yakaladım baharı
yapraklar cebime sığındı gün ortasında
çiçek tozları saçlarıma kadife tenleriyle
rengini biliyorum yaşamın
alnımın ortasındaki gözle görüyor
bilinçaltımdaki hisle kayboluyorum derinliğinde

ölüm hep vardı aşk bazen
koşardım kimden öğrenmiştim bunu
kıskançtım belli belirsiz doğuştan
ölüm hep vardı

korkak bir destan yazdırırdı tutsaklığıma
aşk bazen