Sekiz Şiiri - Hüseyin Niyazi Çiydem

Seviyordum dünyayi bir zamanlar
Şimdiki gibi değildi, dostum çoktu
Arkadaşımdı sekizinci günü haftanın
Zamansız terketti herkes gibi
Adını bile unuttu takvimler...
Kitaplar da severdi beni eskiden
Sekizinci cücesiydim masalların
Oradan da kovuldum
Savruldu yollara ayaklarım
Dolaştım aynı yerlerde, sekizler çizdim hep
Hazineler de çıkmadı değil karşıma
Yağmur düşürmüş herhalde; yolda buldum
Ama kıymetini bilemedim...
Sokaklara döktüm sekizinci rengini gökkuşağının
Kimse anlamadı beni
Beceriksiz diye bağırdılar yüzüme
Yeteneksizdim evet!
Tanrı vergisi değildi yaşadıklarım
Zaten sevmek dediğin sekizinci dalıydı sanatın
Her isteyen cirit atamazdı o sularda
Benimse tek eksiğim vardı oysa
Olsaydın yanımda sen, kalbimdeki kadın
İnan sekizinci harikasını yapardım dünyanın...