dünya,
şekilsiz dönüyor
ve kendi sonunu biliyordu...
hücreler,
şekilsiz bölünüyor
ve işin sonu görünüyordu...
aşk,
şekilsiz büyüyor
ve küllerine oynuyordu...
işte
bu şekilsizlik
hep ölümü getiriyordu....
Fikret Turhan-Yalova,
11 ekim 2016
Kayıt Tarihi : 11.10.2016 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!